De eerste lessen

Maandag was het dan zo ver, de eerste lessen begonnen. Mijn eerste en enige les op maandag begon pas om 3 uur, dus ik kon lekker uitslapen en rustig de dag beginnen. Ik ben maar op tijd naar campus gelopen, voor het geval ik als een echte brugger m’n lokaal niet zou kunnen vinden, maar dat viel gelukkig mee. Ik heb daar dus een tijdje staan wachten en toen de groep voor mijn groep naar buiten kwam, sprak een jongen die in Maastricht studeert me aan - ik had ‘m al eerder gesproken – hij bleek in de jaarclub van Geert (m’n neef) te zitten, ’t blijf toch een klein wereldje... Om 3 uur begon mijn eerste les op Boaziçi Üniversitesi, Introduction to Management. Gelukkig kende ik al iemand, Ibrahim, die ook in mijn appartement woont, bleek in dezelfde groep te zitten. De lerares was erg aardig, ze zag eruit alsof ze 25 was, maar ze zei dat ze 40 was... dat zal wel waar zijn dan, maar we vroegen ons wel af of ze dan nog puur natuur was, misschien vertelt ze daar nog wel over, want ze vertelde ook heel open over haar leven en dat ze zo zenuwachtig was, het was namelijk haar eerste les ooit (als lerares dan). Als eerste deelde ze een syllabus uit met een beschrijving van wat we gaan doen, dat zag er wel okee uit, ik denk dat ’t wel een interessante maar niet al te zware course gaat worden. Daarna vroeg ze ons om ons voor te stellen voor de klas (ongeveer 45 mensen trouwens), dat mocht in ’t Engels maar ook in ’t Turks, zij zou het wel voor me vertalen (ik ben de enige niet-Turk in de klas). Dat draaide dus uit op 44 Turkse “presentaties” en 1 Engelse (die van mij), en zij zat maar de hele tijd naast mij alles te vertalen. Dat duurde heel erg lang, ze zijn zo enorm verlegen dat ’t iedere keer weer een minuut duurde voordat eindelijk de volgende persoon naar voren durfde te komen (er was geen bepaalde volgorde). Daarna heeft de lerares nog een tijdje zitten praten over de “comfort zone” en wat we in het leven wilden bereiken. Niet echt veel management dus de eerste les, maar ’t gaf wel hoop voor de rest van ’t semester...
Na de les ben ik nog even naar de studieruimte gegaan en daarna zijn we bij vrienden gaan eten. Dat was erg gezellig en natuurlijk ook weer lekker. Als toetje hadden we allerlei Turkse toetjes (allemaal baklava-achtig), dat was de eerste keer voor mij sinds ik hier ben, dus dat was wel een verheugende gebeurtenis. Daarna nog een tijdje zitten praten en toen wat minder verheugende chocolademelk gekregen die ik maar subtiel in de gootsteen heb gegoten... De melk hier is echt te smerig voor woorden, het is allemaal gesteriliseerd en enorm vet, ik vrees dat mijn eiwit en kalk behoeftes hier dus niet echt voldaan zullen worden...
Trouwens, ik ben er achter gekomen dat het niet zo heel raar is om hier met een toeristenvisum te komen. Ik heb blijkbaar 400 euro uitgespaard, dat zou meer dan genoeg moeten zijn om een keer op en neer naar Bulgarije te gaan, of gewoon een boete te betalen.
Dinsdag begon mijn eerste les (logic) om 11 uur, tenminste, dat was de bedoeling. De leraar was gelijk al de eerste les 20 minuten te laat... maar daarna hebben we wel een interessante les gehad en de leraar is volgens mij ook wel aardig. Het was nu nogal wat herhaling van mijn Argumentation Analysis course, maar ik hoop dat we nog wel wat meer krijgen. De course schijnt in ieder geval makkelijk te zijn en we behandelen maar 3 hoofdstukken van het boek, dus dat klinkt ook niet al te zwaar. Dit is wel een wat grotere groep, zo’n 55 studenten gok ik, dus was de groep nog wat passiever en was er wat minder interactiviteit mogelijk. Maar de stof zelf is goede hersengymnastiek, en op zich is ’t allemaal best logisch
Daarna moest ik me haasten naar de andere campus, dat is een kwartiertje lopen, terwijl er maar 10 minuten pauze tussen de lessen zit. Er rijden wel shuttle bussen, maar zelfs daarmee bleek het onmogelijk te zijn om 10 minuten later alweer in de volgende les te zitten. Ik was dus 5 minuten te laat voor introduction to management, gelukkig was ’t niet zo erg, maar ik hoop dat ’t geen probleem wordt als ik elke week 5 minuten te laat ben (wat waarschijnlijk wel ’t geval zal zijn). Deze les was wat saaier dan die van maandag, de lerares heeft een hoop definities voor zitten lezen, definities schijnen hier in Turkije wel belangrijk te zijn om te stampen, beetje jammer, maar ja, het is misschien wel makkelijker, dan hoef je ’t tenminste niet zo goed te snappen.
Voor de volgende les had ik een uurtje pauze en ben ik even wat gaan eten en m’n mail gecheckt. Het uurtje was al gauw voorbij en ik moest naar m’n eerste les van microeconomics. Dat was pas echt een grote groep, ik denk zo’n 100. De leraar begon gelijk te vertellen dat ’t een moeilijke course zou worden en dat ie elk semester klachten kreeg over de examens, niet echt een positief begin dus, ik hoop maar dat ik een voordeel heb vanwege de courses die ik in Utrecht al gedaan heb... De rest van de les was herhaling van wat ik al gehad had, maar het was toch vrij ver weggezakt, maar als ’t dit niveau blijft, moet ’t wel lukken.
Na deze les ben ik naar huis gegaan, waar helaas niemand was, even Tanju gebeld en die kwam me ophalen om me naar een ander appartement te brengen. Daar heb ik gegeten met wat vrienden en wat onbekenden, weer lekker, hoewel het wel weer ’t zelfde was als de avonden ervoor. ’s Avonds heb ik de laatste afleveringen van seizoen 2 van Lost zitten kijken (ik was alleen thuis), maar helaas bleek de laatste aflevering corrupt te zijn, dus kon ik ’t niet afkijken, beetje jammer, maar ik had toch tijd nodig om te verhuizen. Gelukkig hoefde ik maar naar een kamer verderop te verhuizen, maar helaas heb ik niet meer die grote kamer voor me alleen. Gelukkig kon ik toch best rustig slapen, maar ik ben benieuwd hoe dat gaat als m’n kamergenoot (Kaan) voor z’n ramadan ontbijt gaat opstaan (vanochtend was ie ’t vergeten).
Vandaag (woensdag) had ik weer les om 11 uur, business law. Ik zat netjes op tijd in ’t lokaal samen met de anderen, toen kwam een lerares binnen wandelen die iets over economics begon uit te delen, ik zat blijkbaar in het verkeerde lokaal, net als een aantal andere studenten... Het bleek dat we in een lokaal op de andere campus moesten zijn, dus gauw de shuttle bus in, wachten tot die vertrekt (die vertrekken pas als ze vol zijn, meestal zo’n 20 mensen in een bus voor 14) en gauw naar ’t goede lokaal gelopen, ondertussen waren we al 20 minuten te laat. Daar troffen we de juiste groep aan, alleen nog niet de leraar, daar hebben we nog 10 minuten op gewacht, maar toen zijn we maar vertrokken. Al gauw erna begon mijn les Turks. Eindelijk een course waarbij ik niet de enige buitenlander ben, dat was wel prettig. Alleen de stof was iets minder interessant, het lijkt erop dat we de komende weken alleen maar dingen gaan doen die ik al ken, qua grammatica ben ik zelfs verder dan het eind niveau, denk ik. Maar ja, er zijn vast ook nog wel dingen die ik niet weet, dus ik blijf maar gewoon in deze course, dan kan ’t in ieder geval niet te moeilijk zijn.
Nu zit ik weer in de studieruimte, de laatste nieuwtjes en GeenStijl filmpjes te kijken, zo meteen eens zaken doen met de heren van FedEx.
Bedankt voor jullie reacties trouwens, ik vind ’t leuk om berichten van het thuisfront te krijgen, dat maakt het ook wat makkelijker om hier, 2200km verderop, te zijn.

Groeten uit Istanbul!